Noor ~ Afscheid | Farewell

Op 13 juli 2015 is Noor overleden. We hebben haar buiten dood gevonden nadat Raya ons alarmeerde met een lange schreeuw. Er was geen enkele indicatie dat ze ziek was. Ze heeft die hele dag nog gespeeld en was vrolijk. We hebben geen sectie op haar lichaam laten verrichten. De doodsoorzaak is dus onbekend en een groot raadsel.

On 13 July 2015 Noor has passed away. We found her dead body outside after Raya alerted us with a long scream. There was no indication that she was ill. She has played the whole day and was happy. We have performed no section on her body. The cause of death is unknown and a mystery.

11752431_493612684136519_8128310816744521659_n

Noor, mijn allerliefste Noortje, soms vroeg ik me af of je een hond was of een menselijke ziel in het lichaam van een hond. Je was de liefde van mijn leven. Je was mijn soulmate. Ik zal mij altijd je mooie glimlach herinneren, die je ook gebruikte wanneer je iets had gedaan dat misschien niet helemaal de bedoeling was. De twinkeling in je ogen, je zwaaiende staart. Je had de gave om mensen naar je te laten kijken en een glimlach op hun gezicht te toveren. Je hebt de harten van zoveel mensen geraakt.

Maar je kon ook zo koppig zijn als een ezel met een vastberaden blik in een bokkige snoet als je het op jouw manier wilde doen. Het maakte me altijd aan het lachen, nooit boos en dan gaf je je maar weer gewonnen voor je mama. En dan kreeg ik direct weer die glimlach van je.

Ik heb nog nooit zo’n intense hond ontmoet. Je gaf liefde bijna zoals een menselijk wezen. De manier waarop je knuffelde en kuste was zo intens. Je wilde echt contact te maken. Je kon mijn gezicht zo indringend observeren voordat je me dan kuste. Als je knuffelde dan duwde je altijd zo hard met je hoofd tegen me aan alsof je in me wilde kruipen. Voor jou bestond er geen aandachtsloos geaai.

Je hebt je leven ten volle geleefd . Misschien heb je je leven wel op een dubbele snelheid geleefd.
Je geest was altijd aan het werk. Je wilde alles zien, alles horen en vooral alles begrijpen. Je was de grootste natuurlijke leidster die mogelijk is. Waar je ging, zagen we als het ware elke hond voor je buigen. Maar zonder agressie of dominantie was je de meest stabiele, zachte en rustige heerser. Je hebt onze kleine Raya zo veel geleerd. Ze was je grote vriendin. Je was de beste pleegmoeder voor haar, consequent maar zacht. Je accepteerde alles van haar. Behalve als ze je eten wilden hebben. De eerste rit naar Zwitserland, toen je niet langer meer alleen was op de achterbank, heb je 800 km lang gehijgd en ongemakkelijk gezeten, want Raya lag zo veel in de weg. Maar je zou haar nooit wegduwen. Je gaf haar wat ze nodig had, zelfs als het nog zo ongemakkelijk voor je was. En deze houding ten opzichte van Raya bleef zo tot het einde.

Ik heb je dag in dag uit verteld wat je voor mij betekende. Ik heb heel bewust genoten van elke minuut met jou. Hoewel ik je vrouwtje was en jij me op die manier ook zag, heb ik toch altijd gevoeld dat jij en ik naast elkaar stonden in elke situatie. Je gaf zoveel van jezelf dat ik daar voor de rest van mijn leven mee door kan.

Maar nu nog niet. We missen je zo verschrikkelijk. Je hebt ons leven voor altijd veranderd.

Rust Zacht, mijn mooie ongelooflijk grote persoonlijkheid. Mijn voor altijd grote liefde, Noortje.

**

Noor, my dearest dearest Noortje, sometimes I wondered if you were a dog or a human soul in a dog’s body. You were the love of my life. You were my soulmate. I will always remember your beautiful smile which you also used when you did something that might not have been exactly what was expected. The twinkle in your eyes, the waving tail. You had the ability to make people stare at you and smile where ever you went. You have touched so many people’s hearts.

But also that donkey like stubborn face and posture if you wanted to have it your way. It always made me laugh, never angry and then you gave in to your mommy. And again that smile.

I have never ever met such an intense dog. You loved almost like a human being. The way that you cuddled and kissed was so intense. You wanted to make real genuine contact. You could observe my face so full of interest and then kiss me. If you cuddled you pushed so hard as if you wanted to climb into me. And you did not except a less attentional cuddle. With you there was no thoughtless petting.

You have lived your live to the fullest. Maybe you have lived your life in a double speed.
Your mind was always working. You wanted to see, hear and especially understand everything. You were the greatest Alpha dog possible. Where ever you went, every dog would bow for you. You were at the same time the most stable, gentle and calm ruler. You have taught our little Raya so much. She was your big friend. You were the best foster mom possible firm but gentle. You accepted everything from her. Except if she wanted your food. The first ride to Switzerland where you were no longer alone on the back seat, you have been panting and be uncomfortable 800 km long, because Raya was so much in your way. But you would never push her away. You gave her what she needed even if it was uncomfortable for you and this attitude towards Raya stayed till the very end.

I have told you day in and day out what you meant to me. I have very conscious and deliberate enjoyed every minute with you. Although I was your pack leader and you accepted me like that I have always felt that you and I stood side by side in every situation. You gave so much in your life that I can live on that for the rest of my life.

But not yet. We all miss you so very much. You have changed our lives for ever.

Rest In Peace my beautiful unbelievable grand personality. My forever love, Noortje.

Raya ~ Lieve knappe Raya | Sweet dear Raya

Wij gaan tegenwoordig wel eens een wandelingetje maken met collega’s van vrouwtje. Dat vinden we heel leuk en we kennen al die hondenvriendjes inmiddels best goed. Maar gisteren was het anders. Om te beginnen moest Noor thuis blijven want die is twee weken geleden geopereerd. Dus baasje bleef ook thuis. Ik ging alleen met vrouwtje. Maar we gingen niet naar de bossen of zo. We gingen naar een heel groot gebouw. En daar stonden allemaal mensen te wachten. Sommigen zaten in een rolstoel. Maar toen ik puppycursus had was er ook een pupje met een vrouwtje in een rolstoel dus ik vind dat helemaal niet raar of eng.

Raya-knuffelwandeling

De mensen wonen op het werk van vrouwtje. Waar zij wonen kunnen geen hondjes wonen maar ze houden wel van hondjes. En dus gingen we nu eens met deze mensen wandelen in plaats van in de bossen. We hebben ons allemaal keurig gedragen. En vrouwtje was zo trots op mij! Want een van de jongemannen mocht mij vasthouden. En ik deed dat zo keurig dat ze helemaal niet bang was dat het mis zou gaan. Ik vond het wel een beetje vreemd en ik moest goed mijn vrouwtje in de gaten houden maar ik liep keurig met hem mee. Je zou niet zeggen dat ik een Pyreneese berghond ben want mijn riempje hing al die tijd keurig slap. Mijn lange lijn moest zelfs ingekort worden omdat hij anders helemaal over de grond sleepte. Mijn tijdelijke baasje en ik liepen steeds heel hard vooruit. En ik hobbelde keurig mee. En vrouwtje kon dus mooi foto’s maken. Ze hoefde nu eens een keer geen hond vast te houden.

Daarna gingen we nog in groepjes naar de woongroepen waar we geknuffeld mochten worden. Dat was even wennen voor iedereen. Maar daarna lukte dat heel goed. Vrouwtje wil de foto’s deze keer niet op het internet zetten. Maar de foto’s die op de openbare Facebook pagina staan mogen wel gezien worden.

Vrouwtje denkt dat er nog wel vaker zo’n wandeling komt. En ze denkt dat ik dan misschien wel naast een rolstoel kan lopen. Ik liep namelijk zo netjes mee en ik vind rolstoelen niet eng.

We are going on a dog walk sometimes with the colleagues of mom. We like that a lot and we know all those doggy friends pretty good by now. But yesterday was different. Noor had to stay at home  because she had surgery two weeks ago. So daddy also stayed at home. I went alone with mommy. But we did not go to the woods or something like that. We went to a very large building. And there were a lot of people waiting. Some were sitting in a wheelchair. But when I was in puppy school there was a woman in a wheelchair all the time, so I find that not at all weird or scary.

The people live where mommy works. No dogs can live there but they do like dogs. And so now we want walking with these people instead of walking in the woods. All of us behaved very nicely. And mommy was so proud of me! Because one of the young men may hold me. And I did that so nicely that she totally was not afraid that it would go wrong. I found it a bit strange and I had to keep an eye on my mom but I walked nicely with him. You would not say that I am a Pyrenean mountain dog because my leash hung loose all the time. My long line even had to be shortened because it was otherwise dragged all over the ground. My temporary owner and I always walked very hard ahead. And I walked nicely exactly at his side. So mommy could make pictures. For once she did not have to hold a leash.

Then we went to the in groups to the communities where we were allowed to be cuddled. That was a bit of getting used to for everyone. But eventually we all did very well. Mommy does not want to post the photos on the web this time. But the photos that are on the public Facebook page can be seen.

Mom thinks that there may be some more walk in the future. And she thinks I might be next to a wheelchair next time. Since I walked so calm and neat and I find wheelchairs not scary.

 

Pyr-praat ~Wintersportvakantie |Winter vacation

ZWfeb15_2

Wij zijn weer op vakantie geweest. Het is pas de eerste keer dit jaar. Wij vinden vakantie echt geweldig. En wat een verrassing als er dan sneeuw ligt! Wij zijn helemaal gek op sneeuw. Noor wordt altijd weer een pupje in de sneeuw. En elke ochtend opnieuw kon Noor maar niet geloven dat er echt nog steeds sneeuw lag. Normaal gesproken doet Noor een plas en een poep en dan omdraaien en richting ontbijt. Maar deze keer niet hoor. Vreetmonster Noor ging na de ochtendwandeling helemaal teleurgesteld weer voor de buitendeur staan om naar buiten te kunnen. Nog voor het ontbijt!

ZWfeb15_6

Wij zijn helemaal gek op uitgestrekte velden witte poedersneeuw. En die hadden we volop. Daar worden wij helemaal gek van. Pupje Noor kan zich dan niet meer bedwingen en springt voortdurend bovenop Raya om lekker wild te spelen. En gekke Raya wordt dan helemaal maf en hupt als een konijntje door de diepe sneeuw.

Ze maken in Zwitserland met een pistevoertuig brede sneeuw-wandelpaden waarop het heerlijk wandelen is. En omdat 95% van de mensen op de ski’s staat is het er ook nog eens heerlijk rustig. We kunnen geen genoeg krijgen van deze wandelingen.
Maar als de zon heel erg schijnt dan krijgen we soms wel een beetje last van onze oogjes. Dan moeten we erg knijpen. Met name Noor vindt het dan heerlijk om een sneeuwbril op haar neus te hebben. Ze gooit hem niet meteen van haar snoet af. Integendeel! Noor gaat eens heerlijk zitten met die bril op haar neus en gaat rustig de omgeving bekijken.

ZWfeb15_4

We kregen wel elke keer sneeuwballetjes aan onze voeten en het was even een gepuzzel hoe we die weg moesten krijgen. Maar na wat experimenteren bleek dat we de haartjes echt helemaal tussen onze teentjes weg moesten knippen. Ook van de bovenkant. Daar kregen we hele rare lange tenen van. Maar dat maakt ons niet uit. En dan elke keer helemaal insmeren met vaseline. Dat vonden we vies joh! Vooral Raya trok een “jakkes”-gezicht toen ze de eerste keer haar vaselinevoetjes op de grond moest zetten. Prinses Raya was ook regelmatig bezig om die vieze troep er weer af te likken.

Volgend jaar gaan we weer terug!

ZWfeb15_5

We have again been on holiday. It’s only the first time this year. We really love to go on vacation. And what a surprise if there is snow! We absolutely love snow. Noor becomes always a puppy again in the snow. And every morning again Noor could not believe there really was still snow. Normally Noor does a pee and a poo and then turns around towards breakfast. But not this time though. Eating monster  Noor stood very disappointed  at the door to go out again. Even before breakfast!

In Switzerland they make wide snow-covered trails with a machine which are perfect for hiking. And because 95% of people are on skis those hiking trails are very quiet. We can not get enough of these hikes.
But when the sun shines we sometimes get a bit of trouble with our eyes. Then we have to really squeeze. Especially Noor finds it wonderful to have snow glasses on her nose. She does not throw them right off her face. On the contrary! Noor even sits very relaxed with those glasses on her nose and enjoys to look at the surroundings through those glasses.

ZWfeb15_1

We absolutely love vast fields of white powder snow. And we had plenty of those. There we go totally crazy. Puppy Noor can no longer hold back and jumps on top of Raya constantly to play. And crazy Raya is then completely nuts and hops like a rabbit through the deep snow.

We did get snow balls at our feet and it was puzzling how we had to avoid those. But after some experimentation we found out that we really had to cut away all the hairs between our toes. Also from the top of our feet. We got very strange long toes that way. But that doesn’t matter to us. And then every time completely smother with Vaseline. We found that very filthy! Especially Raya drew a “yuck”-face the first time she had to put her Vaseline-feet on the ground. Princess Raya was also regularly busy to lick that mess off.

Next year we go back again!
ZWfeb15_3

Noor ~ Mijn troon | My throne

Ik ben een koningin dus ik heb een troon. Deze staat voor het raam en als ik daarop zit (of lig) dan kan ik een groot deel van mijn domein en omringende landerijen overzien. Ik lig steeds vaker in mijn troon. Soms wel een halve dag. En als ik daar dan in lig dan kom ik baasje en vrouwtje niet meer begroeten wanneer ze thuis komen. Dan dienen ze naar mij toe te komen en te buigen zodat ze mij kunnen vertroetelen. Als het te lang duurt voordat ze komen dan moet ik mijn nek echt helemaal draaien om ze aan te kijken en te bewegen om naar me toe te komen.
Nu is het echter zo dat Raya mijn troon ook ontdekt heeft. Soms kruipt ze er snel in als ik nog even haar bakje moet nalikken.

Troon_1

Onlangs moest ik even blaffen bij het raam en Raya wist niet hoe snel ze in mijn troon moest klimmen. Ik stond helemaal beteuterd te kijken. Want hoewel het mijn troon is heb ik Raya er nog nooit uitgejaagd. En eindelijk kreeg vrouwtje een goed idee. Ze zette er een tweede troon naast. In de Ridderzaal staan tenslotte ook twee tronen voor een koninklijk paar.
Eindelijk snapte die mensen wat wij graag willen. Lekker naast elkaar ieder op een eigen troon. En verwend zijn we echt niet!

I am a queen so I have a throne. It is placed at the window and when I sit (or lie) on it then I can oversee a large part of my domain and surrounding countryside. I lie more and more on my throne. Sometimes half a day. And if I lie there when mom and dad get home, I do not get up to greet them. Then they should come over to me and bow so they can coddle me. If it takes too long before they come to me, I turn my neck around to look at them to urge them to come to me.
Now it is so that Raya has also discovered my throne. Sometimes she crawls quickly on it while I have to lick the last bits out of her bowl after dinner.

Troon_2

Recently I was just barking at the window and Raya climbed  quickly into my throne. I was looking completely dazed. For though it is my throne, I have never chased Raya away from it. And finally mommy got a good idea. She took a second throne alongside. In the castle in the Hague there are also two thrones for a royal couple.
Finally those people understood what we want. Nice together, each in her own throne. And we are not spoiled at all!

Raya ~ Alleen thuis | Home alone

Ik ben een heel slim meisje. Ik ben zo slim dat ik precies weet wat ik wel en niet mag, zonder dat baasje en vrouwtje dat ooit hebben hoeven zeggen. Ze krijgen daar ook geen kans voor want ik doe alles wat niet mag uitsluitend  als zij er niet bij zijn. Zo weten ze al jaren dat ik op de tafel spring als zij niet thuis zijn maar daar is alleen indirect bewijs van. Tot voor kort. Want toen had ik even niet in de gaten dat vrouwtje in de stoel zat met haar iPad. Toen hoorden wij iets buiten. Noor ging blaffen en ik vloog van de bank, sprong (echt waar!) vanaf twee meter afstand als een sprinkhaan op die tafel. Het was in een seconde gebeurt. Vrouwtje legde snel het bewijs vast met haar iPad.

Raya_op_tafel

Maar nu heb ik ze weer een tijdje om de tuin kunnen leiden met iets anders. Want als Noor gaat zwemmen, dan moet ik soms alleen thuis blijven. En dat vind ik verschrikkelijk! Het is al een paar keer voorgekomen dat bij thuiskomst bleek dat vrouwtje de slaapkamerdeur niet goed had dichtgedaan. Dom vrouwtje! Dan ga ik met mijn speelgoed op bed liggen. Soms laat ik het bewijs daarvan wel achter. Maar dan moet vrouwtje maar niet zo dom zijn om die deur niet goed dicht te doen. Totdat baasje eens ging bedenken dat vrouwtje toevallig de deur nooit dicht doet als ik alleen thuis ben. En nooit als Noor ook thuis is. Hmmmmm. De laatste keer was zelfs de (en suite) badkamerdeur open en had ik daar ook wat rond gerommeld. Toen bedacht vrouwtje dat nog nooit een hond tegen de badkamerdeur gesprongen is. Dus ze pakte haar detective spullen en ging eens kijken. En er blijken inderdaad een paar kleine krasjes bij de klink van de badkamer te zitten. En nu hebben ze dus het grote vermoeden dat ik deuren open maak. Maar dan alleen als ik alleen thuis ben. Want nog nooit heb ik laten zien dat ik dit kan en dat wil ik graag zo houden. 

Bouncy_Bone_Bed

I am a very smart girl. I am so smart that I know exactly what I can do and what is not allowed, without mom and dad ever having to tell me that. They never get that chance, because I do everything which is not allowed, only when they are not around. They know for years that I jump on the table when they are not at home, but there is only circumstantial evidence. Until recently. Because for a moment I did not realize that mommy was sitting in the chair with her iPad. Then we heard something outside. Noor was barking and I flew off the couch, jumped (really!) from two meters away on that table like a grasshopper. It was done in a second. Mommy quickly secured the evidence with her iPad.

But now I have fooled them again with something else for a while. Because if Noor goes swimming, I sometimes have to stay home alone. And I find that terrible! It happened a few times that on returning home mommy found that she did not shut the bedroom door  properly. Stupid mommy! Then I lie down on the bed with my toys. Sometimes I leave the proof behind. But that is mommy’s fault to be so stupid to not close the door properly. Until daddy started thinking that mommy coincidentally always doesn’t close the door properly when I’m home alone. And never when Noor is at home too. Hmmmmm. The last time even the (en suite) bathroom door was open and I had also fiddled around a bit there. Then mommy figured that never had a dog jump up against the bathroom door. So she took her detective kit and went for a search. And indeed there are a few small scratches at the latch of the bathroom door. And now they have great suspicion that I do open doors. But only when I’m home alone. Because never I showed that I can do that, and I want to keep it like that.

Raya ~ Knuffelkampioen | Cuddle champion

Ik ben hard op weg om knuffelkampioen te worden. Ik heb namelijk het knuffelen tot kunst verheven. Ik ga dan naast mijn vrouwtje op de bank zitten. En dan geef ik haar het teken dat ik geknuffeld wil worden. Dat moet heel zorgvuldig en volgens bepaalde rituelen gebeuren. Ik bepaal op welke plekjes gekriebeld moet worden. Ik heb daar inmiddels al allerhande standjes voor bedacht. En die ga ik vaak een voor een af zodat ik overal gekriebeld ben. Soms maak ik bijna een koprol op de bank, zo ingewikkeld zijn de standjes die ik bedacht heb. Het knuffelritueel kan heel lang duren. En als ik dan eindelijk klaar ben ga ik lekker in de kussens liggen.

Raya-kussens

I’m well on the way to become hugging champion since I have made cuddling into art. I sit next to my mom on the couch. And then I give her the sign that I want to be cuddled. That must be very carefully done according to certain rituals. I determine which spots have to be tickled. I’ve already figured out all kinds of positions for that. And I often move from position to position until I’m tickled everywhere. Sometimes I make almost a somersault on the couch, so complicated are the positions that I made up. The hug ritual can take a long time. And when I’m done I’m going to finally lay back and rest on the pillows.

Pyr-praat ~ Wandelen | Hiking

We gaan de laatste tijd veel wandelen. Want Noor moet revalideren maar we zijn de vier-keer-per-dag rondjes van 20 minuten door ons eigen bos zo beu! Alle vier zijn we die rondjes beu. En dus gaan we de laatste tijd heel veel wandelen. Eigenlijk mogen we dan niet snuffelen en plassen en poepen (ja hé!). Maar omdat we altijd zo’n 4 tot 5 kilometer lopen trainen we onze spiertjes toch wel goed.

Vandaag hadden we weer een knooppunten route uitgestippeld. Dus wij kregen onze wandeltuigjes weer aan en dan weten we alweer genoeg. Jippie! Maar deze keer waren er heel veel mensen. Dat vonden baasje en vrouwtje wel een beetje ergerlijk maar wij niet hoor! Het maakt ons niet uit en hoe meer hondjes er zijn hoe meer luchtjes om aan te snuffelen. Precies waar wij waren hadden ze namelijk een “zoek-de-snert” route georganiseerd. En wij konden die snert wel vinden hoor! We hebben lekker ook een paar worstjes gegeten en het bakje uitgelikt. Na de wandeling waren we heel moe van alle indrukken.

Pyr-soep1

We do a lot of hiking lately. Because Noor has to recover from her surgery and we are so tired of  the four-times-a-day rounds of 20 minutes in our own forest! All four of us are very tired of those rounds. And so we do a lot of walks in nature areas lately. Actually we are not allowed to sniff and pee and poop on training rounds (yeah right!). But because we always walk 4 to 5 kilometres we do train our muscles still good.

Today we had mapped out a route. So we had to wear our walking harnesses and than we already know enough. Yippee! But this time there were a lot of people. Mom and dad found it a bit annoying but we don’t care! It does not matter to us, and the more dogs to more odours to sniff. Exactly where we walked they had organized a “find-the-pea-soup” route. And oh yes, we could find that pea soup! We have also eaten some delicious sausages and licked out the bowl. After the walk we were quite tired of all the impressions.

Pyr-soep2

Raya ~ Mijn eerste bericht | My first message

Ook ik heb al lang niet meer in mijn dagboek geschreven. En dat komt omdat ik er maar niet aan toe kwam. Dat kwam niet omdat ik tegenwoordig altijd maar met eten bezig ben. Dat is niet zo. Maar sinds ik een baarmoederontsteking had en gesteriliseerd ben, ben ik wel helemaal omgedraaid. Ik heb tegenwoordig altijd zin in eten en ik moet opletten dat ik niet te dik wordt. Maar tegenwoordig ben ik degene die ook wel eens wat van de aanrecht of een bord jat. En weet je wat? Ik doe nog steeds alles zo charmant dat ze eigenlijk niet boos op mijn kunnen worden. Ik heb ze zo goed opgevoed!

Ik heb ook een volwassener figuurtje gekregen. Maar in mijn hoofd blijf ik nog steeds een puppy. Een doldwaze wilde vrolijke mafkees. Hoewel, een klein beetje volwassener ben ik wel. Want nu is het ook vaak Noor die mij uitdaagt om te spelen in plaats van andersom.

Mijn jachtinstinct ben ik ook nog niet kwijt. Vandaag lag ik op de veranda op de bank toen ik een mol langs hoorde komen. Ja serieus! Baasje en vrouwtje hebben hun ogen uitgekeken! Ik sloop van de bank en liep heel geconcentreerd en langzaam zijn ondergrondse spoor na. En toen hij in de buurt van een molshoop kwam heb ik minuten lang staan staren en luisteren: kopje naar links, oortje spitsen, kopje naar rechts, oortje spitsen, kopje naar links, enz. En daarna moest ik heel geconcentreerd in de molshoop snuffelen. Het nadeel is dat ik die gangen dan uit ga graven. Dus naast de molshopen hebben we nu ook kuilen in het gras.

Raya-stoel

I also haven’t written in my diary for a long time. And that is because I had no time. That was not because I am nowadays always busy with food. That is not the case. But since I had a uterus infection I am spayed, I have completely reversed. I always feel like eating these days and I have to be careful that I do not get too heavy. But now I am the one who sometimes steals from the kitchen counter or a plate. And you know what? I still do everything so charming that they cannot actually get mad at me. I have raised them so well!

I also got a more mature figure. But in my head I still am a little puppy. A crazy wild happy mad girl. Although, I have a little bit more matured. For now it is often Noor who challenge me to play instead of vice versa.

I have not lost my hunting instinct. Today I lay on the veranda on the couch when I heard a mole. Yes seriously! Mom and dad have stared their eyes out! I slipped off the couch and walked very slowly and concentrated along it’s underground trace. And when he came near a molehill stared for minutes and listened: head to the left and listen carefully, head to the right and listen carefully, head to the left, etc. And then I had to rummage very concentrated in the molehill.. The downside is that I dig out the underground traces. So besides the molehills we now have holes in the grass.

Raya-sneeuw

 

Noor ~ Trots | Proud

Ik ben trots op mijzelf! En baasje en vrouwtje zijn ook heel trots op mij. Want ik heb oudejaarsavond goed doorstaan. Dat leek er met Kerstmis nog niet op. Want toen kwamen de opa en de oma’s gourmetten. En op het moment dat ik het gourmetstel op de tafel zag staan werd ik zenuwachtig. Want gourmet op de tafel betekent dat vuurwerkman komt. (Ome Chris van Tante Mieke met wie baasje en vrouwtje al meer dan 25 jaar oud en nieuw vieren). Elke keer dat vuurwerkman komt word ik heel gestrest en loop ik constant door het huis te blaffen. En vuurwerkman mag uiteindelijk wel op de bank gaan zitten maar oh wee als hij opstaat! Daar ben ik niet van gediend en schreeuw ik tegen hem dat hij onmiddellijk weer moet gaan zitten. Zelfs als het zomer is, want je weet maar nooit wanneer vuurwerkman het vuurwerk gaat afsteken. En dat we, sinds ik zo bang ben, sowieso nooit meer vuurwerk afsteken maakt ook al niet uit. En vuurwerkman is eigenlijk ook altijd heel lief voor mij en ik krijg altijd lekkere dingen. Maar ja, hij is vuurwerkman hè en dus vertrouw ik hem voor geen meter.

Maar deze keer viel het mee. Ik moest wel gestrest zijn en veel blaffen maar daar bleef het bij. Baasje, vrouwtje en vuurwerkman met Mieke gingen buiten vuurwerk kijken wat ze van ons huis uit over twee dorpen heen kunnen bekijken. Ze hielden de gordijnen open en ik hoefde niet eens op bed te gaan liggen om een concert van Bruce Springsteen te bekijken! Ik bleef gewoon in de huiskamer staan blaffen. En toen ze weer binnen kwamen was het weer goed. Ze hebben wel dertig keer Knappe Noor gezegd!

Noor-nieuwjaar1

I’m proud of myself! And mom and dad are very proud of me too. Because I’ve withstood New Year’s Eve very well. With Crhistmas it still looked completely different. Because then came the grandfather and the grandmother’s to eat fun-cooking. And when I saw the fun-cooking set on the table, I was nervous. For fun-cooking on the table means that fire-works-man comes. (Uncle Chris of Aunt Mieke with whom mom and dad  celebrate New Year’s Eve for over 25 years). Every time that fire-works-man visits I get very stressed and I walk by constantly barking around the house. And fire-works-man may eventually sit on the couch but no way that he is allowed to get up! Then I am not amused and I yell at him to sit down again immediately! Even in summer, because you never know when fire-works-man will light the fire works. And it doesn’t matter that we never have fireworks any more here since I became so afraid of them. And fire-works-man is actually always very kind to me and I always get food of him. But well, he is fire-works-man, so I don’t trust him at all.

But i was quit brave this time. I was still stressed and barked a lot the whole evening. Mommy, daddy, fire-works-man and Mieke went outside to look at the fireworks from the terrace. We can see them over two villages from our house. They kept the curtains open and I did not even go to bed to lie down to watch a concert of Bruce Springsteen! I simply stood barking in the living room. And when they came in again my stress was mostly gone. They have said thirty times: Good Noor!

Noor-nieuwjaar2

 

Noor ~ Mijn eerste bericht | My first message

Ik heb al heel lang niet meer in mijn dagboek geschreven omdat dit veel werk was. Maar nu heb ik een blog. En misschien dat het hiermee beter gaat.

Op dit moment ben ik aan het revalideren van mijn operatie. Mijn schouderpees was namelijk ontstoken. Zo erg dat er niet veel meer aan te doen was dan hem door te laten snijden. Dat is eind oktober gebeurd en inmiddels kan ik al best goed normaal lopen. Ook lukt het me steeds beter om een sprintje te trekken. Maar als ik in draf loop dan hink ik nog behoorlijk. Ik ben ongeveer halverwege mijn herstel. Op het moment moet ik twee keer in de week zwemmen. Daardoor gaat het snel een heel stuk beter met mij.

Dat is maar goed ook want vorige week heeft het gesneeuwd. En toen mocht ik voor het eerst echt met Raya buiten spelen. Raya en ik hadden het samen spelen zo gemist. Dus nu zijn we weer dolgelukkig

Noor-sneeuw

I have not written in my for a long time diary because it was a lot of work. But now I have a blog. And maybe it’s easier this way.

At the moment I am recovering from my surgery. My shoulder had an inflamed tendon. So bad that there was little more to do than to let them cut it through. That was at the end of October and now I can already walk pretty good. Even manage to go full speed too. But when I trot I still am pretty lame. I’m about halfway through my recovery. At the moment I have to swim twice a week. Therefore it goes a whole lot better with me.

That is very convenient because last week it snowed. And Raya and me were allowed to play outside for the first time. Raya and I had missed it so much to play together. So we are very happy to be allowed outside together again.

Noor-zwemmen