Op 13 juli 2015 is Noor overleden. We hebben haar buiten dood gevonden nadat Raya ons alarmeerde met een lange schreeuw. Er was geen enkele indicatie dat ze ziek was. Ze heeft die hele dag nog gespeeld en was vrolijk. We hebben geen sectie op haar lichaam laten verrichten. De doodsoorzaak is dus onbekend en een groot raadsel.

On 13 July 2015 Noor has passed away. We found her dead body outside after Raya alerted us with a long scream. There was no indication that she was ill. She has played the whole day and was happy. We have performed no section on her body. The cause of death is unknown and a mystery.

Noor, mijn allerliefste Noortje, soms vroeg ik me af of je een hond was of een menselijke ziel in het lichaam van een hond. Je was de liefde van mijn leven. Je was mijn soulmate. Ik zal mij altijd je mooie glimlach herinneren, die je ook gebruikte wanneer je iets had gedaan dat misschien niet helemaal de bedoeling was. De twinkeling in je ogen, je zwaaiende staart. Je had de gave om mensen naar je te laten kijken en een glimlach op hun gezicht te toveren. Je hebt de harten van zoveel mensen geraakt.

Maar je kon ook zo koppig zijn als een ezel met een vastberaden blik in een bokkige snoet als je het op jouw manier wilde doen. Het maakte me altijd aan het lachen, nooit boos en dan gaf je je maar weer gewonnen voor je mama. En dan kreeg ik direct weer die glimlach van je.

Ik heb nog nooit zo’n intense hond ontmoet. Je gaf liefde bijna zoals een menselijk wezen. De manier waarop je knuffelde en kuste was zo intens. Je wilde echt contact te maken. Je kon mijn gezicht zo indringend observeren voordat je me dan kuste. Als je knuffelde dan duwde je altijd zo hard met je hoofd tegen me aan alsof je in me wilde kruipen. Voor jou bestond er geen aandachtsloos geaai.

Je hebt je leven ten volle geleefd . Misschien heb je je leven wel op een dubbele snelheid geleefd.
Je geest was altijd aan het werk. Je wilde alles zien, alles horen en vooral alles begrijpen. Je was de grootste natuurlijke leidster die mogelijk is. Waar je ging, zagen we als het ware elke hond voor je buigen. Maar zonder agressie of dominantie was je de meest stabiele, zachte en rustige heerser. Je hebt onze kleine Raya zo veel geleerd. Ze was je grote vriendin. Je was de beste pleegmoeder voor haar, consequent maar zacht. Je accepteerde alles van haar. Behalve als ze je eten wilden hebben. De eerste rit naar Zwitserland, toen je niet langer meer alleen was op de achterbank, heb je 800 km lang gehijgd en ongemakkelijk gezeten, want Raya lag zo veel in de weg. Maar je zou haar nooit wegduwen. Je gaf haar wat ze nodig had, zelfs als het nog zo ongemakkelijk voor je was. En deze houding ten opzichte van Raya bleef zo tot het einde.

Ik heb je dag in dag uit verteld wat je voor mij betekende. Ik heb heel bewust genoten van elke minuut met jou. Hoewel ik je vrouwtje was en jij me op die manier ook zag, heb ik toch altijd gevoeld dat jij en ik naast elkaar stonden in elke situatie. Je gaf zoveel van jezelf dat ik daar voor de rest van mijn leven mee door kan.

Maar nu nog niet. We missen je zo verschrikkelijk. Je hebt ons leven voor altijd veranderd.

Rust Zacht, mijn mooie ongelooflijk grote persoonlijkheid. Mijn voor altijd grote liefde, Noortje.

**

Noor, my dearest dearest Noortje, sometimes I wondered if you were a dog or a human soul in a dog’s body. You were the love of my life. You were my soulmate. I will always remember your beautiful smile which you also used when you did something that might not have been exactly what was expected. The twinkle in your eyes, the waving tail. You had the ability to make people stare at you and smile where ever you went. You have touched so many people’s hearts.

But also that donkey like stubborn face and posture if you wanted to have it your way. It always made me laugh, never angry and then you gave in to your mommy. And again that smile.

I have never ever met such an intense dog. You loved almost like a human being. The way that you cuddled and kissed was so intense. You wanted to make real genuine contact. You could observe my face so full of interest and then kiss me. If you cuddled you pushed so hard as if you wanted to climb into me. And you did not except a less attentional cuddle. With you there was no thoughtless petting.

You have lived your live to the fullest. Maybe you have lived your life in a double speed.
Your mind was always working. You wanted to see, hear and especially understand everything. You were the greatest Alpha dog possible. Where ever you went, every dog would bow for you. You were at the same time the most stable, gentle and calm ruler. You have taught our little Raya so much. She was your big friend. You were the best foster mom possible firm but gentle. You accepted everything from her. Except if she wanted your food. The first ride to Switzerland where you were no longer alone on the back seat, you have been panting and be uncomfortable 800 km long, because Raya was so much in your way. But you would never push her away. You gave her what she needed even if it was uncomfortable for you and this attitude towards Raya stayed till the very end.

I have told you day in and day out what you meant to me. I have very conscious and deliberate enjoyed every minute with you. Although I was your pack leader and you accepted me like that I have always felt that you and I stood side by side in every situation. You gave so much in your life that I can live on that for the rest of my life.

But not yet. We all miss you so very much. You have changed our lives for ever.

Rest In Peace my beautiful unbelievable grand personality. My forever love, Noortje.

Ik ben een koningin dus ik heb een troon. Deze staat voor het raam en als ik daarop zit (of lig) dan kan ik een groot deel van mijn domein en omringende landerijen overzien. Ik lig steeds vaker in mijn troon. Soms wel een halve dag. En als ik daar dan in lig dan kom ik baasje en vrouwtje niet meer begroeten wanneer ze thuis komen. Dan dienen ze naar mij toe te komen en te buigen zodat ze mij kunnen vertroetelen. Als het te lang duurt voordat ze komen dan moet ik mijn nek echt helemaal draaien om ze aan te kijken en te bewegen om naar me toe te komen.
Nu is het echter zo dat Raya mijn troon ook ontdekt heeft. Soms kruipt ze er snel in als ik nog even haar bakje moet nalikken.

Onlangs moest ik even blaffen bij het raam en Raya wist niet hoe snel ze in mijn troon moest klimmen. Ik stond helemaal beteuterd te kijken. Want hoewel het mijn troon is heb ik Raya er nog nooit uitgejaagd. En eindelijk kreeg vrouwtje een goed idee. Ze zette er een tweede troon naast. In de Ridderzaal staan tenslotte ook twee tronen voor een koninklijk paar.
Eindelijk snapte die mensen wat wij graag willen. Lekker naast elkaar ieder op een eigen troon. En verwend zijn we echt niet!

I am a queen so I have a throne. It is placed at the window and when I sit (or lie) on it then I can oversee a large part of my domain and surrounding countryside. I lie more and more on my throne. Sometimes half a day. And if I lie there when mom and dad get home, I do not get up to greet them. Then they should come over to me and bow so they can coddle me. If it takes too long before they come to me, I turn my neck around to look at them to urge them to come to me.
Now it is so that Raya has also discovered my throne. Sometimes she crawls quickly on it while I have to lick the last bits out of her bowl after dinner.

Recently I was just barking at the window and Raya climbed  quickly into my throne. I was looking completely dazed. For though it is my throne, I have never chased Raya away from it. And finally mommy got a good idea. She took a second throne alongside. In the castle in the Hague there are also two thrones for a royal couple.
Finally those people understood what we want. Nice together, each in her own throne. And we are not spoiled at all!

Ik ben trots op mijzelf! En baasje en vrouwtje zijn ook heel trots op mij. Want ik heb oudejaarsavond goed doorstaan. Dat leek er met Kerstmis nog niet op. Want toen kwamen de opa en de oma’s gourmetten. En op het moment dat ik het gourmetstel op de tafel zag staan werd ik zenuwachtig. Want gourmet op de tafel betekent dat vuurwerkman komt. (Ome Chris van Tante Mieke met wie baasje en vrouwtje al meer dan 25 jaar oud en nieuw vieren). Elke keer dat vuurwerkman komt word ik heel gestrest en loop ik constant door het huis te blaffen. En vuurwerkman mag uiteindelijk wel op de bank gaan zitten maar oh wee als hij opstaat! Daar ben ik niet van gediend en schreeuw ik tegen hem dat hij onmiddellijk weer moet gaan zitten. Zelfs als het zomer is, want je weet maar nooit wanneer vuurwerkman het vuurwerk gaat afsteken. En dat we, sinds ik zo bang ben, sowieso nooit meer vuurwerk afsteken maakt ook al niet uit. En vuurwerkman is eigenlijk ook altijd heel lief voor mij en ik krijg altijd lekkere dingen. Maar ja, hij is vuurwerkman hè en dus vertrouw ik hem voor geen meter.

Maar deze keer viel het mee. Ik moest wel gestrest zijn en veel blaffen maar daar bleef het bij. Baasje, vrouwtje en vuurwerkman met Mieke gingen buiten vuurwerk kijken wat ze van ons huis uit over twee dorpen heen kunnen bekijken. Ze hielden de gordijnen open en ik hoefde niet eens op bed te gaan liggen om een concert van Bruce Springsteen te bekijken! Ik bleef gewoon in de huiskamer staan blaffen. En toen ze weer binnen kwamen was het weer goed. Ze hebben wel dertig keer Knappe Noor gezegd!

I’m proud of myself! And mom and dad are very proud of me too. Because I’ve withstood New Year’s Eve very well. With Crhistmas it still looked completely different. Because then came the grandfather and the grandmother’s to eat fun-cooking. And when I saw the fun-cooking set on the table, I was nervous. For fun-cooking on the table means that fire-works-man comes. (Uncle Chris of Aunt Mieke with whom mom and dad  celebrate New Year’s Eve for over 25 years). Every time that fire-works-man visits I get very stressed and I walk by constantly barking around the house. And fire-works-man may eventually sit on the couch but no way that he is allowed to get up! Then I am not amused and I yell at him to sit down again immediately! Even in summer, because you never know when fire-works-man will light the fire works. And it doesn’t matter that we never have fireworks any more here since I became so afraid of them. And fire-works-man is actually always very kind to me and I always get food of him. But well, he is fire-works-man, so I don’t trust him at all.

But i was quit brave this time. I was still stressed and barked a lot the whole evening. Mommy, daddy, fire-works-man and Mieke went outside to look at the fireworks from the terrace. We can see them over two villages from our house. They kept the curtains open and I did not even go to bed to lie down to watch a concert of Bruce Springsteen! I simply stood barking in the living room. And when they came in again my stress was mostly gone. They have said thirty times: Good Noor!

Ik heb al heel lang niet meer in mijn dagboek geschreven omdat dit veel werk was. Maar nu heb ik een blog. En misschien dat het hiermee beter gaat.

Op dit moment ben ik aan het revalideren van mijn operatie. Mijn schouderpees was namelijk ontstoken. Zo erg dat er niet veel meer aan te doen was dan hem door te laten snijden. Dat is eind oktober gebeurd en inmiddels kan ik al best goed normaal lopen. Ook lukt het me steeds beter om een sprintje te trekken. Maar als ik in draf loop dan hink ik nog behoorlijk. Ik ben ongeveer halverwege mijn herstel. Op het moment moet ik twee keer in de week zwemmen. Daardoor gaat het snel een heel stuk beter met mij.

Dat is maar goed ook want vorige week heeft het gesneeuwd. En toen mocht ik voor het eerst echt met Raya buiten spelen. Raya en ik hadden het samen spelen zo gemist. Dus nu zijn we weer dolgelukkig

I have not written in my for a long time diary because it was a lot of work. But now I have a blog. And maybe it’s easier this way.

At the moment I am recovering from my surgery. My shoulder had an inflamed tendon. So bad that there was little more to do than to let them cut it through. That was at the end of October and now I can already walk pretty good. Even manage to go full speed too. But when I trot I still am pretty lame. I’m about halfway through my recovery. At the moment I have to swim twice a week. Therefore it goes a whole lot better with me.

That is very convenient because last week it snowed. And Raya and me were allowed to play outside for the first time. Raya and I had missed it so much to play together. So we are very happy to be allowed outside together again.